quo modo

quō-mŏdŏ, or quō mŏdŏ (in tmesi:

quo tu me modo voles esse,

Plaut. Cist. 1, 1, 48; Curt. 6, 4, 14), adv., in what manner, [p. 1519] in what way, how.

I.

Interrog.:

Quomodo? Quantum poposcerit Apronius?

Cic. Verr. 2, 3, 10, § 25:

Maecenas quomodo tecum?

Hor. S. 1, 9, 43:

quomodo palam factum est verbum istud?

Vulg. Exod. 2, 14:

at scin, quo modo tibi res se habet?

Plaut. Aul. 1, 1, 8:

cum fratre, an sine eo cum filio, an quomodo?

Cic. Att. 8, 3, 5.—

B.

In exclamations:

quomodo se venditant Caesari!

Cic. Att. 8, 16, 1:

quomodo mortem filii tulit!

id. Lael. 2, 9.—

II.

Rel.:

non meminisse nos ratus, quomodo trecentos Philippos vilico dederis,

Plaut. Poen. 3, 1, 54:

haec negotia quomodo se habeant, ne epistula quidem narrare audeo,

Cic. Fam. 2, 5, 1:

quomodo homines non inepti loquuntur,

id. ib. 7, 5, 3:

quo modo nunc se istorum artes habent,

id. de Or. 2, 32, 140:

se aliquam rationem inituros, quomodo ab Hispanis sumant,

Liv. 23, 48.—

B.

Esp. corresp. to sic, in what manner, in the same manner, even as: et quo modo hoc est consequens illi, sic illud huic. Cic. Tusc. 5, 7, 18:

quo modo in omni vită praecipitur, sic,

id. Off. 1, 38, 136.—

III.

Indef. for quocumque modo, in whatever way:

quo modo potuissem, te convenissem,

Cic. Fam. 5, 20, 1 (B. and K. ex conj. quoquo modo).